Postawiłem bloga, na którym zamierzam publikować teksty różne i podłużne, z naciskiem na krótkie formy proza(c)torskie. Niegdyś wymienialiśmy się takowymi na forum, często owocowało to opiniami i dyskusjami które otwierały nowe drzwi. Nawet jeśli zdarzało się, że były to drzwi do piwnicy, miło będzie Was gościć na blogu.

http://wojtekanuszczyk.wordpress.com/

Zachęcam do odwiedzania, siebie do pisania i świat do kręcenia się w koło.

Veni, vidi, wpisałem się. Żądam spełnienia moich postulatów.

Dzięki za komcie, Sleem

Opowiadanie o Toporiadzie... to ja takie napisałem? Miskuzi ziom, nie wiem o czym mowa. Co do "wprawkowości" pierwszego tekstu - jasne, to miniaturka, ale udana. Z czasem pojawią się dłuższe opowiadania, będziesz mógł pohasać po mnie do woli. Ale szczerze mówiąc, nie mam nic przeciwko temu, by do usranej śmierci pisać teksty króciutkie, dopóki będę z nich zadowolony i miał je pod kontrolą. Nic gorszego na świecie niż zwaliste, w nieskończoność ciągnięte teksty o potencjale, który doskonale pasuje do formatu "Uśmiechu losu". Ale to dygresja.

A o to chodzi.

Edit: Nie wiem po co miałbym po tobie hasać, przecież mam pod ręką całą zgraję "wyborców UPR".

to była liryka! Wojtek przyznał się, że nie pamiętał jak to pisał... dowiedziałam się po czasie.

"Ciemność" mi się podobała- trzymało w napięciu. Zamiast uczyć się obsługi AutoCada (robotyzuję się ) to czytałem o chłopaczkach.