_ Jest rok 2061. Ludzkość rozpoczęła kolonizację układu słonecznego. Na jego krawędzi odkryto przedziwny obiekt – obręcz o średnicy kilkuset metrów, przyozdobioną dziwnymi wzorami, figurami oraz groteskowymi twarzami i zbudowaną z nieznanych materiałów. Najpopularniejsza hipoteza głosi, że obiekt ten jest drogowskazem zostawionym przez obcą cywilizacje. Dokładne badania wykazały, że wrota krążąc po orbicie, w pewnym momencie wskazują na układ tau-ceti, wokół którego krąży kilka planet, a z powierzchni jednej z nich wysyłane są regularne, choć słabe, sygnały radiowe. Wszelkie próby nawiązania kontaktu z istotami nadającymi sygnały nie powiodły się.
_ Wielka korporacja AstraRed zbudowała, wykorzystując najnowsze osiągnięcia techniki, olbrzymi statek. Na jego pokładzie ponad pół tysiąca ludzi ma polecieć do układu tau-ceti w celu założenia tam kolonii i, w przypadku znalezienia tam życia, nawiązania kontaktu z obcymi. Ponieważ podróż ma trwać aż 250 lat, zdecydowano się na zastosowanie hibernacji. Misja ta może okazać się najważniejszym wydarzeniem dla ludzkości, dlatego statek nazwano Nadzieja. Ty jesteś jednym z jego pasażerów…

          Podczas lotu Nadziei wydarzył się tragiczny wypadek. Statek został pozbawiony źródła energii co spowodowało, że lot wydłużył się ponad dziesięciokrotnie. Tak długiej hibernacji nie przeżył prawie nikt – z kilkuset ludzi zbudziło się po długim śnie zaledwie kilka osób.
          Czwórka szczęśliwców nie miała jednak nawet chwili na przemyślenie tragicznej sytuacji w jakiej się znaleźli. Prosto w stronę statku mknęły niezidentyfikowane obiekty, a rozpoczęty manewr wymijający nie przynosił spodziewanego rezultatu. Okazały się one futurystycznie wyglądającymi statkami kosmicznymi, których właściciele po dostaniu się do wnętrza Nadziei uśpili bohaterów.
          Kolonizatorzy z Nadziei odzyskali świadomość w pomieszczeniu wyglądającym na szpitalną salę. Lecz znów los nie pozwolił im poukładać myśli, Przez drzwi wpadł starodawnie ubrany mężczyzna, z peleryną na plecach i rapierem w ręku, a tuż za nim zamaskowana osoba  z pistoletem w dłoniach, która chwilę później zginęła od ciosu pierwszego z nich. Zamiast wyjaśnień zaskoczeni bohaterowie usłyszeli tylko „Szybko! Za mną! Grozi wam śmierć jeśli tu zostaniecie!”. Zamaskowanych napastników było więcej. Wśród strzałów bohaterom udało się odlecieć śmigaczem.
          Po szalonym pościgu przez pogrążone we mgle miasto i uniknięciu cudem rozbicia się o śmigło elektrowni wiatrowej pasażerowie Nadziei wraz z swym wybawcą docierają do rezydencji nad brzegiem morza. Tam wreszcie mogą odpocząć i przemyśleć swoje położenie, a wieczorem zostają zaproszeni na spotkanie  z gospodarzem, hrabią Wiktorem Hawkwoodem.
          Chaotyczna rozmowa przynosi szczyptę informacji na temat świata w jakim obudzili się  niedoszli kolonizatorzy: znajdują się na planecie Delfy, rządzonej przez ród do którego należy gospodarz; w stanie hibernacji byli przez prawie 3000 lat, przez które to ludzkość miała wiele wzlotów i upadków; dziwny obiekt, który w XXI wieku był uznany za drogowskaz nazywa się teraz Gwiezdnymi Wrotami, które okazały się teleportami do innych układów gwiezdnych, co umożliwiło ludzkości szybki podbój kosmosu; istnieje nowa potężna religia zwana Wszechświatowym Kościołem; cała technologia uznawana jest za zło konieczne i korzystać z niej mogą jedynie wybrani – szlachta, duchowni i gildie…
          Ranem bohaterowie wylatują w okolice bieguna południowego do ekscentrycznego hrabiego Rogana, gdzie mają zostać przez kilka dni. Przyjmuje on ich w tropikalnym ogrodzie oddzielonym od lodowej pustyni szklaną kopułą, gdzie między tropikalnymi roślinami przechadzają się zakazane powszechnie roboty.
          Hrabia postarał się by jego goście nie nudzili się. Na początek zabiera ich na polowanie na Lodowe Czerwie – olbrzymie węże o smoczych paszczach drążące tunele pod lodem. Niespodziewana liczba czerwi zamienia jednak polowanie w katastrofę. Bohaterowie  cudem unikają śmierci, lecz wpadają w jeden z tuneli wydrążony przez dziwaczne gady. Po okresie błądzenia wśród labiryntu korytarzy spotykają ludzi kojarzących się z ziemskimi eskimosami. Pomagają oni zagubionym dostać się do swojej wioski mieszczącej się w wraku wbitego w ziemię dużego statku kosmicznego.
          Pomoc w powrocie do cywilizacji oferuje Szaman. Kadzidłami wywołuje wizję, z ostatnich chwil przed rozbiciem się okrętu. Dzięki nim bohaterowie odnajdują sposób na wydostanie się z lodowej pustyni. Dostają się przez zrujnowane korytarze do hangaru z myśliwcem na rufie statku. Myśliwiec okazuje się sprawny i po chwili bohaterowie wzbijają się w powietrze, kończąc szczęśliwie tą niebezpieczną przygodę…