Otóż, na całym świecie jest tak, że złotą płytę przyznaje się w momencie sprzedania "iluś tam" egzemplarzy. Czasami bywa to 100 000, czasami mniej, czasami więcej - co kraj to obyczaj. Ponieważ u nas przyznawano by w takim układzie złotą płytę raz na dekadę (ostatnio ponad 100 000 udało się sprzedać Ich Troje, a wcześniej Liroyowi - "Alboom", ale wtedy liczono też kasety:P), wymyślono inaczej. Najpierw obniżono liczbę płyt do 50 000. Potem do 20 000. W końcu stwierdzono, że liczy się kasa, i złota płytę dostawał artysta, który sprzedał płyt za kwotę 100 000 zeta. To wciąż było za dużo dla naszych "artystów", więc obecnie złotą płytę przyznaje się - uwaga - za 10 000 płyt ZAMÓWIONYCH DO SPRZEDAŻY PRZEZ SKLEPY! Czyli - sklep zamawia, i to już się liczy - nieważne, że z tych 10 000 np. 9 999 wróci później w formie zwrotu albo pójdzie na śmietnik. Rozumiecie już, dlaczego Justyna Steczkowska, która opycha 1200 egzemplarzy płyty (co jest NICZYM! więcej rozsyła się do rozgłosni radiowych i magazynów muzycznych do recenzji), dostaje "podwójną platynę"?

Wnioskuję o przesiedlenie Drwiciela na Sójcze.